Japonia. Kraj kwitnących wiśni, wspaniałej, zupełnie odmiennej od europejskiej, kultury i prężnego rozwoju technologicznego. Ale też kraj kojarzony z bardziej prozaicznymi rzeczami, takimi jak: sushi, szkolne mundurki, manga, czy hotele kapsułkowe. Jest to kraj niezwykle ciekawy, pociągający i egzotyczny, taki, o którym się marzy, aby choć raz w życiu go odwiedzić. Aleksandra Janiec to młoda,
Gdy Armia Radziecka weszła do Polski w 1945 roku, nikt nie podejrzewał, że pozostanie w naszym kraju tak długo. Rosyjskie wojska stacjonowały u nas aż do 1993 roku. Prawie pięćdziesiąt lat ich obecności wpłynęło nie tylko na mieszkających w okolicach garnizonów Polaków, ale i na samych żołnierzy. Dowiedziawszy się, że znani i nagradzani reporterzy, czyli
Przemoc otacza nas ze wszystkich stron, widzimy ją w filmach, czytamy o niej w książkach, a media bombardują nas szczegółami krwawych zbrodni. Przez to, że obcujemy ze złem niemal na co dzień, stajemy się coraz mniej wrażliwi, dopada nas znieczulica i przestajemy prawidłowo reagować na ludzką krzywdę. W dobie różnorakich oszustw, coraz częściej przechodzimy też
Twórcy horrorów mają szerokie pole do popisu, bo każdy z nas boi się czegoś innego – pająków, tropikalnych chorób, kosmitów, ataku zombie, wampirów, zagłady atomowej czy duchów. Ja boję się opętanych dziewczynek. Uwielbiam straszyć się horrorami o egzorcyzmach, nawiedzonych domach i demonach. Wypędzenia duchów fascynowały mnie od lat i mimo że z jednej strony w
To będzie pierwsza i najprawdopodobniej ostatnia na tym blogu recenzja książki, której nie przeczytałam w całości. W przypadku „356 dni” Blanki Lipińskiej nie dałam rady przebrnąć przez treść. Zapoznałam się z dwoma pierwszymi rozdziałami i resztę przeskanowałam wzrokiem, zagłębiając się jedynie we fragmenty. Tak głupiej, płytkiej i szkodliwej powieści nie czytałam nigdy, a trochę tytułów
W zarabianiu dużych pieniędzy nie ma nic złego. O ile nie skrzywdzimy tym innych i nie skrzywdzimy samych siebie. Pokusa bywa duża, ale czy warto ryzykować swoim i cudzym życiem, aby opływać w luksusach? Jacek pochodził z normalnej rodziny, mieszkał w Olsztynie, ale gdy przeprowadził się do Warszawy na studia na ASP, zachłysnął się wielkomiejskim
O „Tatuażyście z Auschwitz” Heather Morris słyszałam skrajne opinie. Jedni piali nad powieścią z zachwytu, inni wypowiadali się krytycznie. Postanowiłam sama zapoznać się z tą powieścią, żeby wyrobić sobie własne zdanie i niestety skłaniam się ku opinii tych drugich. Heather Morris była opiekunką Lalego Sokołowa, Żyda ze Słowacji, który trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz w 1942 roku.
Czy zdarza Wam się śmiać w głos podczas lektury? Przyznam szczerze, że mnie niezwykle rzadko literatura jest w stanie rozbawić do łez. Mam specyficzne, ironiczne poczucie humoru, które nie każdy rozumie, więc banalne komedie (również te filmowe) kompletnie mnie nie bawią. Z dużą dozą ostrożności podchodziłam więc do „Zbrodni i Karasia”, czyli satyry na środowisko
Praca patologa sądowego w serialach wygląda idealnie. Lekarz dostaje świetnie zachowane zwłoki, rozkrawa je, wyciąga organy, waży, mierzy, bada i… bang! Już wie, co było przyczyną śmierci. Rzeczywistość okazuje się zupełnie inna. Badanie zwłok, a czasami samych szczątków, to żmudny, niezwykle skomplikowany i wieloetapowy proces. Zaczęło się od dziecięcej fascynacji odnalezionymi na brzegu rzeki kośćmi jelenia.
Zawsze się cieszę, gdy pisarz poprawia się w swoim literackim kunszcie wraz z każdą nową powieścią. Taki postęp widzę między innymi u mojego ukochanego Jo Nesbo czy Camilli Lackberg. Niestety w przypadku twórczości B. A. Paris jest wręcz odwrotnie. Jej pierwsza książka „Za zamkniętymi drzwiami” bardzo przypadła mi do gustu, „Na skraju załamania” było dużo
