26 września 2017

52 książki – wielkie podsumowanie!

Słyszeliście o inicjatywie 52 książki? Chodzi o to, żeby raz w tygodniu przeczytać minimum jedną książkę. Oczywiście może być ich więcej! Tu nie chodzi o wyścigi, maratony czy konkursy, ale o motywację do regularnego sięgania po lekturę. Mi udało się już zrealizować plan na ten rok – przeczytałam (i zrecenzowałam) 52 książki, a mamy dopiero wrzesień. Wiem, wiem … nie jest to jakaś oszałamiająca ilość… Oczywiście nie oznacza to, że teraz porzucę czytanie i spocznę na laurach, będę cały czas podbijać swój wynik, choć nie o niego chodzi, a o przyjemność obcowania z dobrą literaturą.

Wśród całej listy wybrałam 10 tytułów, które szczególnie skradły moje serce:

Diabolika – S.J. Kincaid

Narratorem jest diabolika, która opowiada o swoich przeżyciach oraz odczuciach od momentu szkolenia na bezwzględną bestię. Wyraźnie widać jej emocjonalną przemianę, co zbliża czytelnika do głównej bohaterki, mimo że jej charakter nie jest nieskazitelny, a zachowanie dalece odbiega od przyjętych norm moralności. Wyrazistość postaci oraz rozbudowane opisy ich charakterów, pozwalały dobrze wczuć się w ich sytuację. W książce pojawili się zarówno bohaterowie, których pokochałam, jak Nemesis czy Tyrus, ale byli także tacy, których znienawidziłam. Do tej drugiej grupy należała prawie cała rodzina cesarska. Postacią, którą najmniej rozumiałam i która najbardziej mnie irytowała ze względu na swój idealny charakter oraz bezpłciowe zachowanie była Sydonia. Ale w tym wypadku to kwestia gustu – niektórzy kochają grzeczne dziewczynki, a inni mordercze diaboliki.

Czytaj więcej

Świat Andrzeja Fidyka – Andrzej Fidyk, Aleksandra Szarłat

Andrzej Fidyk wprowadził świeże spojrzenie do polskiego filmu dokumentalnego, ukazując wydarzenia takimi, jakimi są naprawdę. Kiedy dostał zgodę na filmowanie w Korei Północnej, która jest najbardziej zindoktrynowanym krajem na świecie, postanowił pokazać ją tak, jak życzyli sobie tego jej przywódcy. Dzięki takiemu podejściu do wydarzeń odbiorca otrzymał obraz, przedstawiający przerażającą siłę północnokoreańskiej propagandy, w kraju, w którym wszystko jest wystawiane na pokaz. Dotyczy to niestety tylko zagranicznych turystów i ekipy telewizyjne, a nie prawdziwych ludzi. Ludzi, którzy muszą kochać swojego przywódcę, którzy uczą się o jego życiu, którzy za złe słowo o kraju mogą trafić do obozu koncentracyjnego. Dlaczego się nie sprzeciwiają? Ponieważ nie wiedzą, że poza pilnie strzeżonymi murami jest zupełnie inny świat. Nie mają Internetu, nie mają telewizji, a jedyną prawdą jest ta, którą się im wpaja. Oglądając „Defiladę” początkowo widz jest rozbawiony, ale im więcej obrazów ukazuje się jego oczom, tym większą grozę one budzą.

Czytaj więcej

Ślady – Jakub Małecki

Jakub Małecki po raz kolejny, podobnie jak w „Dygocie”, opisuje małą społeczność. „Ślady” składają się z opowiadań o historii życia i śmierci różnych osób, które się znają bardziej lub mniej – tylko z widzenia. Pochodzą oni z różnych warstw społecznych, mają inne marzenia, inne przeżycia oraz inne plany na przyszłość, które od czasu do czasu przerywa śmierć.

W historiach przedstawianych przez Małeckiego śmierć bywa okrutna, złośliwa, głupia, ale też uwalniająca od trosk i dająca wytchnienie. Autor nie opisuje jedynie sposobów, w jakich ktoś zginął, ale ukazuje bohaterów z różnych perspektyw, zarówno życia własnego, jak i wpływu jakie dana osoba wywarła na życie innych – sąsiada, kochanka, małżonka czy krewnego, przez co czytelnik może utożsamić się, z którąś z postaci. A wybór jest duży.

Czytaj więcej

Jak pokochać centra handlowe – Natalia Fiedorczuk

Natalia Fiedorczuk w debiutanckiej książce „Jak pokochać centra handlowe” pisze o trudach macierzyństwa, o depresji poporodowej oraz o prawdziwej, choć pełnej wyrzeczeń miłości do dzieci. Depresja poporodowa tak naprawdę w Polsce jest jeszcze tematem tabu i nie mówi się o niej głośno, a przecież dotyka tak wielu kobiet. Może, gdyby zacząć mówić, że ten stan się zdarza często, że nie jest niczym, co powinno się piętnować, wówczas więcej kobiet zgłosiłoby się po pomoc do swoich najbliższych lub do odpowiednich specjalistów.

Wychowanie dziecka wymaga ogromu pracy, więc nic dziwnego, że matka, która w jednej chwili, po narodzinach dziecka traci tak wiele – wolność, niezależność, piękne ciało, czas dla siebie i możliwość pozwolenia sobie na zdrową dawkę egoizmu – ma problem, aby taki stan rzeczy zaakceptować.

Czytaj więcej

Pragnienie – Jo Nesbo

Harry Hole powraca w wielkim stylu w powieści „Pragnienie”. Bardzo długo czekałam na tę książkę, chłonęłam każde napisane w niej słowo i próbowałam razem z głównym bohaterem rozwikłać zagadkę. W połowie książki myślałam, że znam już rozwiązanie i nawet czułam się trochę zawiedziona, że tak szybko doszłam do tego, jaki będzie przebieg zakończenia, ale Jo Nesbo ponownie mnie zaskoczył i finał okazał się zupełnie inny niż przewidywałam.

Jo Nesbo jak zwykle pokazał swój kunszt w budowie fabuły. Oprócz oczywistego wątku kryminalnego, pokazuje też prywatne życie policjantów, które dodaje powieści dodatkowego smaczku. Jak zwykle pisarz wplótł do historii kilka ciekawostek psychologicznych, które sprawiły, że chciałabym pogłębić ten temat. Tym razem został poruszony motyw wampiryzmu, czyli ludzi czerpiących przyjemność z picia zwierzęcej oraz ludzkiej krwi.

Czytaj więcej

Ganbare! Warsztaty umierania – Katarzyna Boni https://stacjaksiazka.pl/recenzje/ganbare-warsztaty-umierania-katarzyna-boni/

Dzieci Norwegii. O państwie (nad)opiekuńczym – Maciej Czarnecki

Maciej Czarnecki napisał doskonały reportaż, i mimo, że odbieranie dzieci Polakom w obcym kraju to bardzo trudny temat udało mu się być bezstronnym. „Dzieci Norwegii. O państwie (nad)opiekuńczym” to nie tylko historie rodzin, które miały styczność z Barneveretem, ale także pracowników socjalnych, psychologów, urzędników oraz rodzin zastępczych, które współpracują z tą instytucją.

Dziennikarz podkreśla, że w większości przypadków Barneveret interweniował słusznie i że nie udało mu się porozmawiać z żadną rodziną, która byłaby rzeczywiście winna, ze względu na ich wstyd oraz niechęć do opowiadania o błędach.

Czytaj więcej

Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości – Swietłana Aleksijewicz

„Czarnobylską modlitwę” Swietłany Aleksijewicz przeczytałam już jakiś czas temu, długo też zbierałam się do napisania recenzji tej książki. Historia ta, nie tak zresztą odległa, niesie w sobie tak ogromny ładunek emocjonalny, że mimo iż jest napisana doskonałym piórem, nie jest lekturą na jeden raz. Musiałam robić sobie przerwy, bo nie mogłam dosłownie znieść kolejnych tragicznych losów ludzi, którzy to wszystko przeżyli. Czytając ich opowieści czułam niemal fizyczny ból. To jedna z najmocniejszych książek, jaką przeczytałam w ostatnich latach. Nie wiem czy w tej krótkiej opinii uda mi się zawrzeć klimat tego reportażu. To po prostu trzeba przeczytać, żeby zrozumieć…

Czytaj więcej

1945 wojna i pokój – Magdalena Grzebałkowska

Grzebałkowska skupia się na życiu codziennym z tamtych lat, oddając głos swoim bohaterom. Tu nie ma wyraźnego komentarza, bo tak naprawdę nie jest on potrzebny. Autorka pozostawia ocenę czytelnikowi. A kontrowersyjnych tematów jest sporo, choćby szabrownictwo i niszczenie dziedzictwa kulturowego Niemców. Grzebałkowska dziei książkę na różne tematy: raz możemy dowiedzieć się o sierocińcu dla żydowskich dzieci, a innym razem o trudach podróży do nowego domu, raz zwykli Niemcy są ukazani jako wrogowie, a raz jako przyjaciele, którzy podczas przesiedleń są w tak samo trudnej sytuacji jak Polacy.

Większość ludzi żyjących w tamtych czasach nie wierzyło, że ziemie odzyskane (wówczas nie wiedziano nawet jak je nazywać) pozostaną w granicach Polski. Był lęk, ogromna niepewność oraz brak poczucia jakiejkolwiek stabilizacji i Grzebałkowska doskonale to pokazuje w swoim reportażu. Wszystko tu jest bardzo autentyczne, nie ma sztuczności, ani przekłamania. Czytelnik dosłownie może poczuć emocje bohaterów, które mimo upływu wielu lat od tamtych wydarzeń są wciąż żywe.

Czytaj więcej

Panna Nikt – Tomek Tryzna

W „Pannie Nikt” Tomek Tryzna wyraźnie ukazał przemianę głównej bohaterki z zahukanego dziecka w wyzwoloną nastolatkę. Przebiega ona oczywiście stopniowo. Czytelnik wszystkie wydarzenia śledzi oczami dziewczynki, która początkowo jest bardzo infantylna, a jej naiwność i prostolinijność może drażnić. W momencie, kiedy Marysia poznaje Kasię pojawia się poważny wyłom w jej zachowaniu – pierwsze kłamstwa, pierwsze złośliwości, pierwsze zauroczenie nowo poznaną koleżanką. Dziewczynka przysięga przyjaciółce, na życie swojego najmłodszego braciszka, że nigdy jej nie znienawidzi. Kasia nie jest przeciętną nastolatką. Jest utalentowana muzycznie, twierdzi, że to dzięki Dżigiemu – demonowi, który zamieszkuje jej duszę – to on każe jej nosić cygańskie stroje i wykonywać rzeczy, na które dziewczyna wcale nie ma ochoty. Kasia, w przeciwieństwie do Marysi jest przeciwniczką kościoła i wyśmiewa jej religijność. To ona wpłynie na jej duszę.

Dziewczęta rozdziela wielka kłótnia. W tym samym momencie w życiu głównej bohaterki pojawia się ta druga – Ewa. Już od pierwszego dnia po rozstaniu z Kasią stają się najlepszymi przyjaciółkami. Ewa jest piękna, bogata i mimo swoich piętnastu lat, wyzwolona. Dzięki niej Marysia odkrywa swoją fizyczną kobiecość, swoje potrzeby i pierwsze miłosne uniesienia, ale staje się także okrutna i wulgarna. Ewa wprowadzi ją w świat alkoholu, imprez oraz mężczyzn. To ona wpłynie na jej ciało.

Czytaj więcej