Światowy Dzień Poezji – wygeneruj sobie wiersz w sekundę!

Dziś pierwszy dzień wiosny, ale także Światowy Dzień Poezji. Polska doczekała się mnóstwa wspaniałych poetów do moich ulubionych należą Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Krzysztof Kamil Baczyński i Cyprian Kamil Norwid. Wśród naszych wieszczy doczekaliśmy się dwóch Noblistów – Czesława Miłosza i Wisławy Szymborskiej. W klubokawiarniach często są organizowane wieczorki poetyckie, a poezja śpiewana cieszy się dużą popularnością. Można powiedzieć, że w pewnych kręgach poezja jest modna. Mam nadzieję, że nasz kraj doczeka się jeszcze wielu cudownych twórców wierszy.

Dla tych, którzy nie mają talentu powstał generator wierszy, który za każdym razem „wypluwa” inne poetyckie grafomaństwo. Bawić można się różnymi kategoriami do wyboru mamy miłosny, mroczny, a nawet ziomalski. „Czy pisanie wierszy przez komputer wydaje ci się niemożliwe? Poeta to przewrotne spełnienie tej wizji. Oczywiście, sztucznie tworzona twórczość jest ułomna i niedoskonała, ale potrafi być zaskakująca i naprawdę zabawna”*. Czasami wiersz jest tak absurdalny, że można popłakać się ze śmiechu. Najlepsze są teksty o hienach i wilkach, mam nadzieję, że na takie traficie. Poniżej przestawiam przykład niektórych efektów „pracy” generatora. Zaznaczam, że żaden wiersz nie jest mojego autorstwa 😉 Aż tak źle ze mną nie jest. Poniżej jest link do miejsca, w którym znajdziecie generator

„Wyklęty płomień…”

tracicie pewnie moją jak trup pustkę

tęsknota płomienia mocno kpi z obłędu

zagubione jak anioł przeznaczenie skrywa noc

na rezygnację nieporadnie oczekuje szalony płomień

wilk nocy łapczywie przemija

czerwone cienie na samotnym niczym zbrodnia domu umierają

ukryta pustka ma psa!

spójrz tylko, jak umiera wbrew wszystkiemu żelazna jak loch róża

czarne miasto płacze po nikim

nie niszczycie nigdy żelazną jak człowiek hienę

szalona wina przemija

upadłe zniszczenie ucieka ostatni raz od zagubionej przeszłości!

mocno rani mroczny szatan upadłe zniszczenie

egzystencja słońc podziwia obce przemijanie

w bólu są

zastępy tańczą rozpaczliwie

„Ktoś”

umiera czas

gdyż czerwony trup spotyka między samotną jak rzeczywistość klęską a

ukrytym kłamstwem skrwawioną niczym rozpacz krew

poza tym to nikt

to noc

zagubiony ból niszczy z wahaniem ich

nowe pożądanie ucieka

wyklęta jak wy pustka idzie

was łapie naiwnie zepsuty człowiek

na obłęd pluje ostatni raz długi wilk

rani moje serce samotna świadomość

walczy bluźniercze zniszczenie z nową twarzą!

obcą otchłań zabija na życiu demon

zwodnicze marzenia płoną

szalone zastępy niszczą naiwnie obce upiory

kłamstwo kpi płacząc z im…

przemija skrwawiona zemsta

„Świadomość”

rana końca widzi na zawsze czarną otchłań

ona zawsze płonie

nią szybko podziwia złamana tęsknota…

ulotna róża zapomniała niecierpliwie o nim

chmury już łapiecie wy

każde słońca ostrożnie skrywają bluźniercze kruki

ucieka ból

wyklęty niczym klęska cień przed ulotnymi słońcami ma anioła

poza tym pustka wiatru ukazuje niecierpliwie twoje cienie

paląca burza płacze

umiera bezpowrotnie zepsuta zbrodnia

czyż nie jest ironią losu, że oczyszczenie na rezygnacji płonie?

twarz serca kłamie

nasz grzech spotyka szczególnie ukryty absurd

bezradna tęsknota na zepsutej przeszłości ukazuje odrzuconą otchłań

przerażające serce zawsze umiera

 Można się nieźle uśmiać przy tej zabawie – spróbujcie sami TUTAJ 

*http://derbeth.w.interia.pl/