Mój początek wszystkiego

Chciałam się z Wami podzielić wspomnieniem okresu, kiedy zaczęłam czytać i pisać. Niby rzecz banalna, przecież każdy to umie, ale u mnie to wspomnienie jest wyjątkowo silne.

Pamiętam, że jak byłam mała przyglądałam się mamie, jak pisze. Moja mama ma bardzo piękny charakter pisma. Za każdym razem, kiedy brała swoje małe, szafirowe pióro do ręki obserwowałam jej ruchy i pytałam, kiedy ja się nauczę tak pisać. Mama odpowiadała, że na wszystko przyjdzie czas. Nauczyłam się pisać (oczywiście drukowanymi literami i z błędami ortograficznym) w wieku pięciu lat. Wtedy też zaczęła się moja przygoda ze składaniem literek. Kiedyś rodzice przyłapali mnie na tym jak otworzyłam gazetę i czytałam. Wiadomo, nie rozumiałam treści, bo była ona dla mnie za trudna, ale składałam pojedyncze słowa.

W zerówce, w wieku lat sześciu czytałam już całkiem składnie, a w podstawówce dostawałam same szóstki za czytanki. Ale tak naprawdę moja wielka przygoda z czytaniem zaczęła się od kiedy przeczytałam „Pinokia” To właśnie ta książka sprawiła, że postanowiłam czytać nie tylko wierszyki i lektury szkolne, ale chodziłam regularnie do biblioteki, wybierałam nowe tytuły, odkrywałam swoje gusta. Potrafiłam stać bardzo długo nad regałami, wąchać zapach, zakurzonych tomów, oglądać okładki i czytać opisy. To dzięki moim rodzicom, którzy kochają książki i często z nimi spędzają czas wolny, obudziła się we mnie ta czytelnicza pasja, która pozostała mi do dziś i podejrzewam, że będę ją pielęgnować do końca życia.

Wpis powstał w związku z konkursem „Początek wszystkiego”, do wpisu nominuję:

Kubę z bloga Oczytany Facet

Anię z Piekielnej Strony Popkultury

Justynę z Recenzje Nadine

Co trzeba zrobić, żeby wiąć udział w konkursie?