Epidemia – Suzanne Young

Śmierć najbliższej osoby to jedna z najgorszych rzeczy, która spotyka człowieka w życiu. Niejeden z nas oddałby wszystko, żeby móc cofnąć czas, albo odbyć ze swym bliskim zmarłym ostatnią rozmowę. Każdy przechodzi żałobę w inny sposób, niektórzy zamykają się w sobie i cierpią w samotności, a inni jawnie okazują swą rozpacz szukając pomocy w otoczeniu. A gdyby tak stworzyć specjalną jednostkę pomagającą ludziom pogodzić się ze śmiercią ukochanych?

Quinlan McKee pracuje w wydziale żałoby. Na zlecenie wciela się w role zmarłych osób, aby zmniejszyć cierpienie ich bliskich i stopniowo pogodzić się z nagłą stratą. Maluje się, czesze i zachowuje jak nieżyjące dziewczyny, aby jak najbardziej się do nich upodobnić. Quinn przeszła wiele szkoleń, które sprawiają, że tego typu terapia jest skuteczna. Pewnego dnia dziewczyna odkrywa jednak, że nic co dotąd o sobie sądziła nie jest prawdziwe. Jej rodzina oszukiwała ją odnośnie przeszłości. Nastolatka zdaje sobie sprawę, że nie może tak po prostu odejść z wydziału żałoby. Musi uciekać. Quinn nie wie komu może zaufać – nawet jej ukochany Deacon może znajdować się wśród wrogów chcących ją pojmać i wymazać jej pamięć.

„[…] Przez wiele lat pracowałam dla wydziału żałoby. W tym czasie uczyłam się sposobów dopasowywania własnej osobowości do potrzeb klientów. Zawsze udawało mi się nagiąć do danej roli – z wyjątkiem ostatniego zlecenia, które wszystko zmieniło. Tym razem pokochałam rodzinę, do której mnie przydzielono, przez co niemal całkiem straciłam świadomość tego, kim jestem naprawdę”*.

Suzanne Young napisała dwie powieści dystopijne z cyklu „Program” („Plaga samobójców” oraz „Krucjata samobójców”), w których młodzi ludzie masowo odbierają sobie życie. Samobójstwa rozprzestrzeniają się niczym choroba, dlatego rząd postanawia zastosować drastyczną metodę leczenia – wymazywanie pamięci. Wydawać by się mogło, że po drugiej części autorka zakończy cykl, ale napisała dwie kolejne części z nową bohaterką – „Remedium – Program 0” oraz „Epidemię – Program 0,5”, poprzedzające wydarzenia z poprzednich tomów.

„Epidemia” to pierwszą książka Suzanne Young, którą miałam przyjemność przeczytać. Piszę przyjemność, bo to naprawdę dobra pozycja z elementami dystopi oraz new adult w jednym, a taką mieszankę ostatnio bardzo polubiłam. Nie trzeba czytać pozostałych części, żeby wiedzieć o co chodzi w „Epidemii”, bowiem świat przedstawiony w tej powieści jest dobrze nakreślony i opisany. Nawet niezorientowany czytelnik jest w stanie się połapać o co chodzi bez znajomości poprzednich tomów „Programu”.

To dobra młodzieżówka, która wciąga. W książce cały czas się coś dzieje, a akcja pędzi jak szalona. Czasami drażniło mnie tylko zbyt naiwne zachowanie głównej bohaterki, która nie zawsze sama wiedziała czego chce (np. w związku z Deaconem), ale generalnie powieść oceniam na duży plus i z chęcią sięgnę po poprzednie tomy.

* Young S., Epidemia, Feeria Young, Łódź 2016, str. 24.

Moja ocena 9/10

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Feeria