Oskarżenie Opowieści Totalitarne – Bandi
Korea Północna to chyba najbardziej zamknięty i niedostępny kraj na świecie. Przywódcy tego totalitarnego państwa rządzą ludnością twardą ręką, są bezwzględni i surowi. W Korei Północnej kara śmierci lub wygnanie grozi za nawet najdrobniejsze przewinienia, takie jak zniszczenie sadzonki ryżu, położenie gazety ze zdjęciem Kim Dzong Ila na podłodze lub za płacz dziecka w nieodpowiednim momencie. Przedstawiciele zagranicznych mediów wprawdzie od czasu do czasu mają wstęp do tego nieprzyjaznego państwa, ale mogą filmować i opisywać tylko rzeczy, które wskażą im przedstawiciele władz. Mieszkańcami rządzi sztuczność, propaganda oraz wymuszona, wyuczona miłość do przywódcy. Życie w Korei Północnej jest przerażające i im więcej wiem o tym kraju, tym bardziej współczuję jego mieszkańcom.
Mężczyzna zostaje oskarżony za zaatakowanie służb, które chciały ściąć drzewo przy jego domu. To drzewo zostało posadzone w dniu wstąpienia do partii. Symbolizowało dobrobyt i dostatek, dlatego było tak cenne i warte tego, aby narażać się władzom…
Dwuletnie dziecko płacze na widok obrazu Marksa. Młoda matka zasłania okna zasłonami w dniu Defilady, mimo nakazu posiadania tylko białych firanek bez zasłon…
Syn chce przybyć do rodzinnej miejscowości, aby pożegnać się z umierającą matką. Nie dostaje jednak pozwolenia na podróż ze względu na Wydarzenie Numer Jeden odbywające się w tej okolicy. Mimo tego, postanawia wyruszyć w drogę…
Żona gotuje ochłapy, żeby swoje śniadanie przeznaczyć na obiad dla ukochanego męża. Sąsiadki widząc dwukrotnie wznoszący się dym z komina składają donos do dzielnicowego…
Staruszka zostaje symbolem dobrotliwości Wielkiego Wodza, gdy zostaje podwieziona jego samochodem. W tym czasie jej mąż i wnuczka zostają ranni w przepełnionym dworcu. Tłum zgromadził się w jednym miejscu z powodu blokady ruchu kolejowego z okazji wizyty przywódcy…
Żadna z tych historii nie ma happy endu…
„Nagle jednak cała zaczęła się trząść. Nie tylko z powodu zimna wrześniowej nocy. Właśnie zdała sobie sprawę z czegoś strasznego, co wywoływało w niej silny fizyczny szok, co powinna sobie uświadomić dużo wcześniej, by móc dalej żyć w tym społeczeństwie: zrozumiała wreszcie, jaka siła zgromadziła na placu milion ludzi w ciągu zaledwie czterdziestu pięciu minut”*.
Bandi w zbiorze siedmiu opowiadań „Oskarżenie – opowieści totalitarne” przedstawia życie w Korei Północnej od wewnątrz. Ten pisarz nadal pozostaje w swoim kraju, ale udało mu się przekazać rękopisy swojego dzieła, które zostały wywiezione poza granice. To niezwykły akt odwagi, bo gdyby wyszło na jaw, że to on jest autorem obrazoburczych, według władz, obrazów cudownie idealnego państwa, groziłaby śmierć nie tylko jemu, ale i całej jego rodzinie.
Autor pokazuje jak Koreańczykom powoli zaczynają się otwierać oczy i przez propagandę przebija się własny tok rozumowania. Dzieje się to dopiero w momencie, kiedy spotyka ich osobista tragedia. Nie ma się co dziwić, bowiem ci ludzie od dziecka nasiąkają utartymi sloganami, mają wpierane odpowiednie zachowania i wartości. Najważniejszym jest, aby należeć do odpowiedniej kasty, zajmować wystarczająco wysokie stanowisko i bardzo głośno wielbić Ukochanego Przywódcę. Nic nie powinno się liczyć, jedynie praca w pocie czoło dla dobra kraju.
Z jednej strony Bandi ukazuje absurdy i kurioza Korei Północnej i można byłoby się z nich śmiać. Ale tak naprawdę to jest śmiech przez łzy, ponieważ traktowanie mieszkańców tego kraju jest okrutne, nieludzkie i nie podlega żadnym humanitarnym normom. Te żałosne zasady łamią ludziom życie, a najgorsze w tym wszystkim jest to, że większość z nich nawet nie wie, że można żyć inaczej, ponieważ władza roztacza nad nimi szklaną bańkę propagandy, która wydaje się nie do przebicia. Tylko łzy i rozpacz po utracie bliskich są w stanie to zrobić i ściągnąć z oczu zasłonę, która tkwiła tam od lat ich wczesnego dzieciństwa.
*Bandi, Oskarżenie Opowieści Totalitarne, Czarna Owca, Warszawa 2017 r., str. 69.
Moja ocena: 9/10
Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca
